نیست همچون گل مرا از باده از سلیم تهرانی غزل 717
1. نیست همچون گل مرا از باده بیهوشی غرض
ناله ی مستانه باشد از قدح نوشی غرض
کنم برای جنون یارب از که از سلیم تهرانی غزل 718
1. کنم برای جنون یارب از که سامان قرض
درین چمن که گل از گل کند گریبان قرض
بهار شد که کند شیخ جلوه از سلیم تهرانی غزل 719
1. بهار شد که کند شیخ جلوه گاه غلط
به سوی میکده آید ز خانقاه غلط
منم که ساخته ام سور با عزا از سلیم تهرانی غزل 720
1. منم که ساخته ام سور با عزا مربوط
شده ست در کف من نیل با حنا مربوط
ای گل روی تو بهار نشاط از سلیم تهرانی غزل 721
1. ای گل روی تو بهار نشاط
قامتت سرو جویبار نشاط
به قدر جرم برد هرکسی ز رحمت از سلیم تهرانی غزل 722
1. به قدر جرم برد هرکسی ز رحمت حظ
ز لطف حق کند ابلیس در قیامت حظ
نه می به جام و نه معشوق در از سلیم تهرانی غزل 723
1. نه می به جام و نه معشوق در کنار، چه حظ
اگر چنین گذرد دور روزگار چه حظ
زده گل دست بر دامان حافظ از سلیم تهرانی غزل 724
1. زده گل دست بر دامان حافظ
خورد بلبل قسم بر جان حافظ
زهی نهال خزان دیده ای ز از سلیم تهرانی غزل 725
1. زهی نهال خزان دیده ای ز باغ تو شمع
فکنده تیر به تاریکی از سراغ تو شمع
ای شوق رخت سوخته مغز قلم از سلیم تهرانی غزل 726
1. ای شوق رخت سوخته مغز قلم شمع
نزدیک به مردن ز غمت دم به دم شمع
هرکه را بینی، بود در فکر از سلیم تهرانی غزل 727
1. هرکه را بینی، بود در فکر سامان طمع
تا به کی بیند کسی خواب پریشان طمع
زهی ز نور جبین تو در حجاب از سلیم تهرانی غزل 728
1. زهی ز نور جبین تو در حجاب چراغ
به پیش روی تو گل چون در آفتاب چراغ