همچو گل پرده ی دل در خس و از سلیم تهرانی غزل 682
1. همچو گل پرده ی دل در خس و خاشاک انداز
خویش را غنچه کن و در بغل چاک انداز
صبحدم چون صاحبان غیب بر از سلیم تهرانی غزل 683
1. صبحدم چون صاحبان غیب بر اهل نیاز
چون در رحمت، در میخانه را کردند باز
چو موج، موسم گل سبحه را از سلیم تهرانی غزل 684
1. چو موج، موسم گل سبحه را در آب انداز
پیاله در قدح باده چون حباب انداز
چون گلم از جامه بر تن مانده از سلیم تهرانی غزل 685
1. چون گلم از جامه بر تن مانده دامانی و بس
همچو تصویرم ز پیراهن گریبانی و بس
ای خوش آن سروری که از ناموس از سلیم تهرانی غزل 686
1. ای خوش آن سروری که از ناموس
چتردار خود است چون طاووس
مگذر ز می، ز باطن اهل صفا از سلیم تهرانی غزل 687
1. مگذر ز می، ز باطن اهل صفا بترس
فصل بهار توبه مکن، از خدا بترس!
از دل آشفتگان شرح پریشانی از سلیم تهرانی غزل 688
1. از دل آشفتگان شرح پریشانی بپرس
گر سراغ سیل می گیری، ز ویرانی بپرس
راه شوقی نسپردم افسوس از سلیم تهرانی غزل 689
1. راه شوقی نسپردم افسوس
خجل از پای خودم چون طاووس
همچو عنقاست مرا گوشه ای از سلیم تهرانی غزل 690
1. همچو عنقاست مرا گوشه ای از دنیا بس
لب نانی بود امروز بس و فردا بس
ای به غیر از من ناکام، به از سلیم تهرانی غزل 691
1. ای به غیر از من ناکام، به کام همه کس
باده ی وصل تو چون آب، به جام همه کس
زاهد از رشک این قدر گرم از سلیم تهرانی غزل 692
1. زاهد از رشک این قدر گرم عتاب ما مباش
گر توان فکر شرابی کن، کباب ما مباش
قدم برون نگذارم ز آستانهٔ از سلیم تهرانی غزل 693
1. قدم برون نگذارم ز آستانهٔ خویش
چو آینه همه عمرم چراغ خانهٔ خویش