بی تو معموره ی دل رو به خرابی از سلیم تهرانی غزل 598
1. بی تو معموره ی دل رو به خرابی دارد
مو به مویم ز جنون سلسله تابی دارد
خروش فتنه‌ای از روزگار از سلیم تهرانی غزل 599
1. خروش فتنه‌ای از روزگار می‌آید
چو بانگ سیل که از کوهسار می‌آید
پرتوی هردم به دل فیض الهی از سلیم تهرانی غزل 600
1. پرتوی هردم به دل فیض الهی افکند
وقت آن آمد که داغ ما سیاهی افکند
دلم امشب ز جنون چون خم می از سلیم تهرانی غزل 601
1. دلم امشب ز جنون چون خم می جوشان بود
چون گلم چاک گریبان ز هم آغوشان بود
سری دارم چو مغزش در میان از سلیم تهرانی غزل 602
1. سری دارم چو مغزش در میان درد
ولی همچون گره بسته در آن درد
می‌کشان روی تمنا کی به از سلیم تهرانی غزل 603
1. می‌کشان روی تمنا کی به زمزم می‌نهند
جام می‌گیرند و منت بر سر جم می‌نهند
از چشم من خیال تو بیرون از سلیم تهرانی غزل 604
1. از چشم من خیال تو بیرون نمی‌رود
لیلی ز پیش دیدهٔ مجنون نمی‌رود
می بده ساقی که حسن باغ و از سلیم تهرانی غزل 605
1. می بده ساقی که حسن باغ و بستان می‌رود
چون تَذَرْوْ جسته، فصل گل شتابان می‌رود
چو گل به آب روان شد، چو می از سلیم تهرانی غزل 606
1. چو گل به آب روان شد، چو می به تاب آمد
چو اشک رفت ز چشم من و چو خواب آمد
آیینه را چو نوبت دیدار از سلیم تهرانی غزل 607
1. آیینه را چو نوبت دیدار می‌رسد
فصل بهار سبزهٔ زنگار می‌رسد
ای خوش آن روز که آن سیب ذقن از سلیم تهرانی غزل 608
1. ای خوش آن روز که آن سیب ذقن سبز شود
هرچه می گویمت ای عهدشکن سبز شود
آهم چو جوش زد، دل ناشاد از سلیم تهرانی غزل 609
1. آهم چو جوش زد، دل ناشاد بشکند
چون شیشه ی حباب که از باد بشکند