شد بهار و باغبان دیگر در از سلیم تهرانی غزل 407
1. شد بهار و باغبان دیگر در دکان گشود
مایه ی خود گلفروش از گوشه ی دامان گشود
باغبان خُلد از گلزار ما از سلیم تهرانی غزل 408
1. باغبان خُلد از گلزار ما گل می‌برد
همچو تخم گل به تحفه تخم بلبل می‌برد
دلم چو غنچه ز گلگشت باغ از سلیم تهرانی غزل 409
1. دلم چو غنچه ز گلگشت باغ می‌گیرد
چو لاله دامنم از آب، داغ می‌گیرد
رونق ناموس را چون عشق رسوا از سلیم تهرانی غزل 410
1. رونق ناموس را چون عشق رسوا بشکند
نام یوسف چون بری، رنگ زلیخا بشکند
درین ره کعبه سنگ راه باشد از سلیم تهرانی غزل 411
1. درین ره کعبه سنگ راه باشد
همان به راهرو آگاه باشد
دل آشفته از نام شراب ناب از سلیم تهرانی غزل 412
1. دل آشفته از نام شراب ناب می سوزد
گیاه خشک ما را همچو آتش آب می سوزد
کسی کز عاشقی دم زد، چه باک از سلیم تهرانی غزل 413
1. کسی کز عاشقی دم زد، چه باک از دشمنی دارد
که مور این بیابان دعوی شیرافکنی دارد
چه پروای گلستان و سر و برگ از سلیم تهرانی غزل 414
1. چه پروای گلستان و سر و برگ چمن دارد
چو غنچه آنکه گلشن در درون پیرهن دارد
مرا به کوی تو دلگرمی شراب از سلیم تهرانی غزل 415
1. مرا به کوی تو دلگرمی شراب آورد
که ریگ بادیه را سوی باغ، آب آورد
نوبهار است و جنونم سوی از سلیم تهرانی غزل 416
1. نوبهار است و جنونم سوی هامون می کشد
شور رسوایی مرا بر روی مجنون می کشد
شمع، برقع ز پی پاس تجلی از سلیم تهرانی غزل 417
1. شمع، برقع ز پی پاس تجلی دارد
پرده ی صورت فانوس چه معنی دارد
زین چمن گر لاله ذوق از تاج از سلیم تهرانی غزل 418
1. زین چمن گر لاله ذوق از تاج شاهی می برد
غنچه سر در جیب خویش از بی کلاهی می برد