سحر شد و دم تأثیر ناله می‌گذرد از سلیم تهرانی غزل 360
1. سحر شد و دم تأثیر ناله می‌گذرد
تو خفته ای به کمین و غزاله می‌گذرد
عمرها رفت و نشد نام زلیخایی از سلیم تهرانی غزل 361
1. عمرها رفت و نشد نام زلیخایی بلند
یوسفی کو تا شود در مصر غوغایی بلند
فصلی چنین که بلبل، از شوق از سلیم تهرانی غزل 362
1. فصلی چنین که بلبل، از شوق جوش دارد
ننهد پیاله از کف، هرکس که هوش دارد
امشب گل شکفتگی ما دو رنگ از سلیم تهرانی غزل 363
1. امشب گل شکفتگی ما دو رنگ بود
نقل شراب، پسته ی خندان تنگ بود
وجودم را غم عشق تو ای بی‌باک از سلیم تهرانی غزل 364
1. وجودم را غم عشق تو ای بی‌باک می‌سوزد
کجا این را توان گفتن کز آتش خاک می‌سوزد
به صحرا آن کمان‌ابرو پی از سلیم تهرانی غزل 365
1. به صحرا آن کمان‌ابرو پی نخجیر می‌آید
غزالان مژده! آن آهوی آهوگیر می‌آید
آبروی تیغ را خونگرمی بسمل از سلیم تهرانی غزل 366
1. آبروی تیغ را خونگرمی بسمل برد
کی تواند صرفه ای از قتل ما قاتل برد
ماه چون روی او نمی باشد از سلیم تهرانی غزل 367
1. ماه چون روی او نمی باشد
به ازان روی، رو نمی باشد
می دو ساله به لب های یار از سلیم تهرانی غزل 368
1. می دو ساله به لب های یار من نرسد
گل پیاده به گرد سوار من نرسد
ای نهاده حسن را برطاق از از سلیم تهرانی غزل 369
1. ای نهاده حسن را برطاق از ابروی بلند
بسته دست عالمی را با دو گیسوی بلند
حمله ی شوق تو غافل را دل از سلیم تهرانی غزل 370
1. حمله ی شوق تو غافل را دل آگاه داد
غارت عشق تو درویشی به یاد شاه داد
آمد دی و ز میکده ها شور شد از سلیم تهرانی غزل 371
1. آمد دی و ز میکده ها شور شد بلند
شب های عیش چون مژه ی حور شد بلند