شد عمرها و شورش عشقم ز سر نرفت از سلیم تهرانی غزل 288
1. شد عمرها و شورش عشقم ز سر نرفت
بوی گل جنون ز دماغم به در نرفت
گرمی گریه به سودای تو دامانم سوخت از سلیم تهرانی غزل 289
1. گرمی گریه به سودای تو دامانم سوخت
همچو صبح از اثر داغ، گریبانم سوخت
نوای مرغ شباهنگ، ناله ی نی ماست از سلیم تهرانی غزل 290
1. نوای مرغ شباهنگ، ناله ی نی ماست
ستاره ی سحر ما پیاله ی می ماست
بیا که دل ز ورق حرف کینه خواهی شست از سلیم تهرانی غزل 291
1. بیا که دل ز ورق حرف کینه خواهی شست
سرشک بی تو ز مژگان من سیاهی شست
سر نهادن به سر کوی غمت تسلیم است از سلیم تهرانی غزل 292
1. سر نهادن به سر کوی غمت تسلیم است
خاستن از سر جان عشق ترا تعظیم است
شد بهار و لاله صحن باغ را میخانه ساخت از سلیم تهرانی غزل 293
1. شد بهار و لاله صحن باغ را میخانه ساخت
از طرب چون صبح صوفی سبحه را پیمانه ساخت
کاروان اشک هرگه بی توام از دل گذشت از سلیم تهرانی غزل 294
1. کاروان اشک هرگه بی توام از دل گذشت
تا به مژگان از غبار خاطرم در گل گذشت
بوالهوس! با عشق خوبان این قدر امساک چیست از سلیم تهرانی غزل 295
1. بوالهوس! با عشق خوبان این قدر امساک چیست
گر ز جان نتوان گذشتن، می توان از دل گذشت
ای گل دگر ز دست کجا می گذارمت از سلیم تهرانی غزل 296
1. ای گل دگر ز دست کجا می گذارمت
نتوان فریب داد مرا، خوب دارمت
راحتی ما را اگر می باشد از آزار ماست از سلیم تهرانی غزل 297
1. راحتی ما را اگر می باشد از آزار ماست
بوی گل در خانه از خار سر دیوار ماست
رفتی و از نقش رویت دیده ی خونین پر است از سلیم تهرانی غزل 298
1. رفتی و از نقش رویت دیده ی خونین پر است
گر چمن از گل تهی شد، دامن گلچین پر است
هر کجا موجی ست، از مژگان ما برخاسته ست از سلیم تهرانی غزل 299
1. هر کجا موجی ست، از مژگان ما برخاسته ست
ابر تر گردی ست کز دامان ما برخاسته ست