ای خوش آن آزاده ای کو در از سلیم تهرانی غزل 205
1. ای خوش آن آزاده ای کو در به روی کام بست
دیده از نظاره ی این باغ، چون بادام بست
به گلشن بی تو سروم دود آه از سلیم تهرانی غزل 206
1. به گلشن بی تو سروم دود آه است
به چشمم سبزه چون مژگان سیاه است
همچو بلبل دلم غمین گل است از سلیم تهرانی غزل 207
1. همچو بلبل دلم غمین گل است
غنچه گردیده در کمین گل است
چو شعله گرم درآمد، چو گل از سلیم تهرانی غزل 208
1. چو شعله گرم درآمد، چو گل به تاب نشست
چراغ باده بیارید کآفتاب نشست
با نسیم صبح شمع خلوت من از سلیم تهرانی غزل 209
1. با نسیم صبح شمع خلوت من سرکش است
خار و خاشاک مرا گر سوخت آتش، آتش است
بر سر عشق تو هرکس هست با از سلیم تهرانی غزل 210
1. بر سر عشق تو هرکس هست با من دشمن است
آنکه اشکی پاک می‌سازد ز چشمم دامن است
نارسایی به هنر در همه جا از سلیم تهرانی غزل 211
1. نارسایی به هنر در همه جا همراه است
جامه ی سرو ز موزونی او کوتاه است
ساقی بیا که فصل بهاران از سلیم تهرانی غزل 212
1. ساقی بیا که فصل بهاران غنیمت است
جامی بده که صحبت یاران غنیمت است
دلی که صید بتان گشت فارغ از سلیم تهرانی غزل 213
1. دلی که صید بتان گشت فارغ از ستم است
چو مرغ در قفس افتد، کبوتر حرم است
شد بهار و به بوستان عید از سلیم تهرانی غزل 214
1. شد بهار و به بوستان عید است
لاله با گل به دید و وادید است
پیاله گیر که عذر شراب بی از سلیم تهرانی غزل 215
1. پیاله گیر که عذر شراب بی نمک است
حدیث توبه به عهد شباب بی نمک است
پنجهٔ عشقم دگر قفل فغان از سلیم تهرانی غزل 216
1. پنجهٔ عشقم دگر قفل فغان پیچیده است
همچو شمعم شعله‌ای بر استخوان پیچیده است