چراغان سینه ام از داغ عشق از سلیم تهرانی غزل 145
1. چراغان سینه ام از داغ عشق لاله رویان است
ز دل آهی که می خیزد مرا، دود چراغان است
هر چه گوید ز بقا عمر سبکسر، از سلیم تهرانی غزل 146
1. هر چه گوید ز بقا عمر سبکسر، باد است
کشتیی را چه ثبات است که لنگر باد است
دلم همیشه ز آشوب عشق بی از سلیم تهرانی غزل 147
1. دلم همیشه ز آشوب عشق بی تاب است
درین محیط، گهر مضطرب چو سیماب است
حاجت به گل ندارد، آن سر از سلیم تهرانی غزل 148
1. حاجت به گل ندارد، آن سر که کج کلاه است
در خواب حیف باشد، چشمی که خوش نگاه است
شکفتگی به گل رویت آرزومند از سلیم تهرانی غزل 149
1. شکفتگی به گل رویت آرزومند است
نهال حسن ترا با بهار پیوند است
روی نیکوی ترا تندی خو در از سلیم تهرانی غزل 150
1. روی نیکوی ترا تندی خو در کار است
در چمن ایمنی از خار سر دیوار است
هنوزم از هوس عشق، خارخاری از سلیم تهرانی غزل 151
1. هنوزم از هوس عشق، خارخاری هست
به سینه ام ز دل تنگ، غنچه واری هست
آنکه پیغامی به سوی او برد از سلیم تهرانی غزل 152
1. آنکه پیغامی به سوی او برد از ما، دل است
نامهٔ بی‌طاقتان بر بال مرغ بسمل است
ز بس اشک نیازم خاکسار است از سلیم تهرانی غزل 153
1. ز بس اشک نیازم خاکسار است
شود چون خشک، در چشمم غبار است
میان عافیت و روزگار ما از سلیم تهرانی غزل 154
1. میان عافیت و روزگار ما جنگ است
مدار شیشه ی ما همچو آب بر سنگ است
دل به یک زمزمه، چون آینه، از سلیم تهرانی غزل 155
1. دل به یک زمزمه، چون آینه، پرداز گرفت
شمع ما روشنی از شعله ی آواز گرفت
در باغ هر گلی ز تو در خون از سلیم تهرانی غزل 156
1. در باغ هر گلی ز تو در خون تازه ای ست
هر بید در هوای تو مجنون تازه ای ست