مهر و کین تو هر دو مطلوب است از سلیم تهرانی غزل 133
1. مهر و کین تو هر دو مطلوب است
خوب هر کار می کند خوب است
دلم نگاه ترا سخت آشنا دیده ست از سلیم تهرانی غزل 134
1. دلم نگاه ترا سخت آشنا دیده ست
ولی نمانده به یادش که در کجا دیده ست
بر من هوای بزم تو بسیار غالب است از سلیم تهرانی غزل 135
1. بر من هوای بزم تو بسیار غالب است
با طالعی که از می توفیق تایب است
نوبهار است و چمن در پی سامان گل است از سلیم تهرانی غزل 136
1. نوبهار است و چمن در پی سامان گل است
ابر بر روی هوا، دود چراغان گل است
دل از هوای صحبت جانانه پر شده ست از سلیم تهرانی غزل 137
1. دل از هوای صحبت جانانه پر شده ست
یک کس درون نیامده و خانه پر شده ست
بی سبب کی دامنم از گریه چون دریا پر است از سلیم تهرانی غزل 138
1. بی سبب کی دامنم از گریه چون دریا پر است
دل مرا چون کاسه ی دریوزه از صد جا پر است
در سر کوی تو ما را بینوایی بهتر است از سلیم تهرانی غزل 139
1. در سر کوی تو ما را بینوایی بهتر است
گر نباشد در حنا دست گدایی بهتر است
شعله ی شوقم و از شرم زبانم لال است از سلیم تهرانی غزل 140
1. شعله ی شوقم و از شرم زبانم لال است
صد شکایت به لبم از گره تبخال است
مرا ز راز دو عالم، سخن بلندتر است از سلیم تهرانی غزل 141
1. مرا ز راز دو عالم، سخن بلندتر است
حدیث اهل محبت ز عالم دگر است
کجا موافق طبع تو ای خردمند است از سلیم تهرانی غزل 142
1. کجا موافق طبع تو ای خردمند است
شراب ما که به تلخی چو خون فرزند است
ساغر گلی ز گلشن بیهوشی من است از سلیم تهرانی غزل 143
1. ساغر گلی ز گلشن بیهوشی من است
سرمه غبار کوچه ی خاموشی من است
شمع بر روی تو سرگرم نگاه افتاده ست از سلیم تهرانی غزل 144
1. شمع بر روی تو سرگرم نگاه افتاده ست
کار آیینه ز شوق تو به آه افتاده ست