باز دل را دست جان آمد بدست از صفای اصفهانی غزل 12
1. باز دل را دست جان آمد بدست
طره آن دلستان آمد بدست
بغیر خاک سر کوی دل پناهی از صفای اصفهانی غزل 13
1. بغیر خاک سر کوی دل پناهی نیست
بجز گدای در فقر پادشاهی نیست
ما و دل گر پاس عشق پرده در از صفای اصفهانی غزل 14
1. ما و دل گر پاس عشق پرده در خواهیم داشت
پرده غیر از جمال دوست بر خواهیم داشت
گویند روی یار بکس آشکار از صفای اصفهانی غزل 15
1. گویند روی یار بکس آشکار نیست
در چشم من که هیچ بجز روی یار نیست
سر ملک ز جلالت بر استانه از صفای اصفهانی غزل 16
1. سر ملک ز جلالت بر استانه ماست
که امشب آن ملک ملک جان بخانه ماست
مملکت شاه عشق جز دل درویش از صفای اصفهانی غزل 17
1. مملکت شاه عشق جز دل درویش نیست
دل بطلب کائنات مملکتی بیش نیست
این گونه ماه آسمانست از صفای اصفهانی غزل 18
1. این گونه ماه آسمانست
یا روی تو ای بلای جانست
رویت همه آتشست و آبست از صفای اصفهانی غزل 19
1. رویت همه آتشست و آبست
مویت همه حلقه است و تابست
من مبتلای عشق و دلم دردمند از صفای اصفهانی غزل 20
1. من مبتلای عشق و دلم دردمند تست
از پای تا سرم همه صید کمند تست
آدمی صورت حقست و خدا را از صفای اصفهانی غزل 21
1. آدمی صورت حقست و خدا را نشناخت
که نشد آدمی و صورت ما را نشناخت
امشب شب قدرست و در میکده از صفای اصفهانی غزل 22
1. امشب شب قدرست و در میکده بازست
تطهیر کن از باده که هنگام نمازست
بجهان می ندهم آنچه مرا از صفای اصفهانی غزل 23
1. بجهان می ندهم آنچه مرا در سر ازوست
که مرا در سر ازو آنچه جهان یکسر ازوست