غزلیات در دیوان اشعار صفای اصفهانی

1 پس دیوار تن بر شده ماهیست عجب بمنش با نظر لطف نگاهیست عجب

2 دل بر پادشه دولت پاینده فقر از ره عشق مرا برد که راهیست عجب

3 از کف مرگ توان جست بهمدستی عشق عشق در حادثه مرگ پناهیست عجب

4 طاعت عشق صوابست که مقبول خداست سر بی عشق بتن بار گناهیست عجب

1 باز دل را دست جان آمد بدست طره آن دلستان آمد بدست

2 آن سر زلف سیاه دلفریب با هزاران داستان آمد بدست

3 آنچه از آبادی دین شد خراب در خرابات مغان آمد بدست

4 گر چه دل ویرانه شد از عشق دوست لیک گنج شایگان آمد بدست

1 بغیر خاک سر کوی دل پناهی نیست بجز گدای در فقر پادشاهی نیست

2 مراست سلطنت فقر با کلاه نمد ازین نمد بسر پادشه کلاهی نیست

3 جلال بین که سر آفتاب را زین سیر جز آستان طریقت حواله گاهی نیست

4 بدیده دل کامل که ثابتست چو کوه شکوه پادشه کون سر کاهی نیست

1 ما و دل گر پاس عشق پرده در خواهیم داشت پرده غیر از جمال دوست بر خواهیم داشت

2 یکنفس با او نباشیم و بجز او ننگریم پاس انفاس و مراعات نظر خواهیم داشت

3 بی سر و بی پای گر باشیم و بی سامان چه باک در بساط فقر فرق تاجور خواهیم داشت

4 خسروان را سر فرو ناریم بر تاج و کمر کز کرامت تاج و از رفعت کمر خواهیم داشت

1 گویند روی یار بکس آشکار نیست در چشم من که هیچ بجز روی یار نیست

2 گویند در بهار دمد گل ولی مرا گلهاست در نظر که یکی در بهار نیست

3 خارست و گل بهر چمن و سینه مراست گلهای دسته دسته که در دست خار نیست

4 ویرانه پیکری که نباشد خراب درد بیچاره سینه ئی که بعشقش دچار نیست

1 سر ملک ز جلالت بر استانه ماست که امشب آن ملک ملک جان بخانه ماست

2 سرود ماست که بر آسمان فکنده بساط نشاط چرخ ز بانگ دف و چغانه ماست

3 تمام کون و مکان هست جام صبح ازل که یکدو جرعه درو از می شبانه ماست

4 نشانه نیست از آن شاه بی نشان و ز غیب بهر کمان که زند تیر بر نشانه ماست

1 مملکت شاه عشق جز دل درویش نیست دل بطلب کائنات مملکتی بیش نیست

2 بگذرد از خویشتن در طلب روی یار هر که بجانان رسید معتقدی بیش نیست

3 عشق بود کیش ما دولت اینست و بس کافر بیدولتست آنکه درین کیش نیست

4 در نظر هوشیار نیست عیان غیر یار این سخن آشکار در خور تفتیش نیست

1 این گونه ماه آسمانست یا روی تو ای بلای جانست

2 این زلف سیاه در خم و تاب یا فتنه آخر الزمانست

3 مژگان دمیده است یا تیر ابروی کشیده یا کمانست

4 آهوی ترا بمرتع ماه مشکی چو هلال پاسبانست

1 رویت همه آتشست و آبست مویت همه حلقه است و تابست

2 فصل گل و وقت صبح برخیز ای چشم دلم چه وقت خوابست

3 بگشای ز هم هلال ابروی در جام میی چو آفتابست

4 بنشسته ببارگاه گلبن گل خسرو مالک الرقابست