از حباب آموز همت از صائب تبریزی دیوان اشعار 1
1. از حباب آموز همت را که با صد احتیاج
خالی از دریا برون آرد سبوی خویش را
خضر نتواند به آب از صائب تبریزی دیوان اشعار 2
1. خضر نتواند به آب زندگی از ما خرید
منصب میرابی سرچشمه آیینه را
همه تن شانه صفت از صائب تبریزی دیوان اشعار 3
1. همه تن شانه صفت پنجه گیرا شده ام
به امیدی که فتد زلف تو در چنگ مرا
دانش آن راست مسلم از صائب تبریزی دیوان اشعار 4
1. دانش آن راست مسلم که به تردستی شرم
گرد خجلت ز جبین پاک کند آینه را
چه حاجت است به می از صائب تبریزی دیوان اشعار 5
1. چه حاجت است به می لعل سیررنگ ترا؟
نظر به پرتو خورشید نیست سنگ ترا
فزود تیرگی خاطر از صائب تبریزی دیوان اشعار 6
1. فزود تیرگی خاطر از ایاغ مرا
بنفشه گل کند از لاله چراغ مرا
در خوش قماشی از از صائب تبریزی دیوان اشعار 7
1. در خوش قماشی از بر رو دست برده ام
باریک شو مشاهده کن تار و پود را
باغبان بیرون کن از صائب تبریزی دیوان اشعار 8
1. باغبان بیرون کن این گستاخ بادآورده را
خوش نمی‌آید به گل این های‌های عندلیب
عیش در زیر فلک با از صائب تبریزی دیوان اشعار 9
1. عیش در زیر فلک با خاکساران مشکل است
شهد نتوان در میان خانه زنبور ریخت
روز محشر سرخ رویی از صائب تبریزی دیوان اشعار 10
1. روز محشر سرخ رویی از خدا دارم امید
نامه اعمال من صائب به مهر کربلاست
گرچه دست سرو کوتاه از صائب تبریزی دیوان اشعار 11
1. گرچه دست سرو کوتاه است از دامان گل
سرو بالایی که ما داریم سر تا پا گل است
آن که بی شیرازه از صائب تبریزی دیوان اشعار 12
1. آن که بی شیرازه دارد کهنه اوراق مرا
بارها شیرازه دیوان محشر کرده است