متفرقات در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 برازنده تاج و تخت و کلاه خدیو جوان بخت عباس شاه

2 چو بر تخت فرمانروایی نشست به نظم ممالک برآورد دست

3 نسق کرد از علم کار آگهی به فرمانبری کار فرماندهی

4 به تلقین دولت در آغاز کار حدود خدایی نمود استوار

1 چون به الهام الهی، گرداند نام خود خسرو جمجاه، صفی

2 بر سر مسند جم بار دگر کرد آرام به دلخواه صفی

3 زین جلوس دوم نامی، یافت نظر از حضرت الله صفی

4 کلک صائب پی تاریخ نوشت «شد سلیمان زمان شاه صفی»

1 گر چنین ابروی او ره می زند اصحاب را رفته رفته طاق نسیان می کند محراب را

2 از شبیخون حوادث عشقبازان غافلند می کند خون در جگر صید حرم قصاب را

3 سیر چشمان خیال از فکر وصل آسوده اند می گزد می شیرمست پرتو مهتاب را

1 سرگرانی مانع است از آمدن تیر ترا انتظار تیر خواهد کشت نخجیر ترا

2 ترک خونریزی نمی گویی، همانا عاشقان داده اند از دیده خود آب، شمشیر ترا

1 تا نگیرم بوسه از لب گلعذار خویش را نشکنم از چشمه کوثر خمار خویش را

2 چون کند برق تجلی پای شوخی در رکاب کوه نتواند نگه دارد وقار خویش را

1 آتش افروز جنون شد دامن صحرا مرا طشت آتش ریخت بر سر لاله حمرا مرا

2 هر سر راهی به آگاهی حوالت کرده اند ناله نی شد دلیل عالم بالا مرا

3 نیست در بزم تو جایم، ورنه در هر محفلی می جهد از جا سپند و می نماید جا مرا

1 چند دارم در بغل پنهان دل افسرده را؟ چند در فانوس دارم این چراغ مرده را؟

2 سیر گلشن بی دماغان را نمی آرد به حال سایه گل می کشد در خون دل آزرده را

1 پیش رویش چون کنم منع از گرستن دیده را؟ چون کنم در شیشه این سیماب آتش دیده را؟

2 در سر آن زلف بی بخت رسا نتوان رسید چاره شبگیر بلندست این ره خوابیده را

1 بی نگاه من نشد در عشق معشوقی تمام صحبت فرهاد آدم کرد سنگ خاره را