مطالع در دیوان اشعار صائب تبریزی

1 کلید فتح بود از دل شکسته گدا را در گشاده روزی است چشم بسته گدا را

1 قرار نیست دمی چون شرار، خرده جان را چه حاجت است به طبل رحیل ریگ روان را؟

1 زهی ز روزن داغ تو روشنایی دل‌ها شکست طرف کلاه تو مومیایی دل‌ها

1 نیست پروای کدورت دل بی کینه ما را زنگ پیراهن تن می شود آیینه ما را

1 گریه مستانه بی‌مِیْ می‌کند ما را خراب سیل بیکارست چون از خود برآرد خانه آب

1 از ترحم حسن جولان می‌نماید در نقاب ساقی از بی‌ظرفی ما می‌کند در باده آب

1 می‌شود در دور خط عاشق ز جانان کامیاب بیشتر گردد دعا در دامن شب مستجاب

1 عمر را پاس نفس باز ندارد ز شتاب نتوان زد به گره آب روان را ز حباب

1 چه خیال است کند مست ترا باده ناب مستی چشم ترا آب خمارست شراب

1 روز در جام می آویز که در شب می ناب همچو آبی است که لب تشنه بنوشد در خواب