رباعیات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 چون گردش آسمان نکوخواه من است دیدم رخ آن که بر زمین ماه من است

2 وصلش که به راه عشق همراه من است تاثیر دعاهای سحرگاه من است

1 گیرم که تو را نعمت صد پرویز است بر آخور تو دویست چون شبدیز است

2 تیزی مکن ار چه دولت تو تیز است کاین گردش روزگار شور انگیز است

1 روز از رخ تو به روشنایی پیوست شب تیرگی از زلف تو آورد به دست

2 زان کرد مرا عشق شب و روز تو مست کز لشکر روز خود نمی دانم رست

1 ای بی تو نخفته من شبی خواب دوست بی خوابی چشم من ز خوش خوابی توست

2 در چشم من از عشق تو بی خوابی رست تا آب دو دیده خوابم از دیده بشست

1 برخاست دلم چو دوست عهدم بشکست گفتم نشوم عاشق و بنشینم پست

2 ناگه برسید عشق آن نرگس مست اندر دل برخاسته من بنشست

1 دل تنگم از آنک هر چه خواهم آن نیست دریای دل تنگ مرا پایان نیست

2 بیرون شدن از تنگ دلی آسان نیست درمانش ز صبر است و مرا درمان نیست

1 خورشید که یاقوت گری کرد نخست آن پیشه ز یاقوت لبت کرد درست

2 آن کس که لب تو یافت یاقوت نجست یاقوت یکی ز چاکران لب توست

1 از جود حدیث حاتم طی مانده ست وز فضل کلام صاحب ری مانده ست

2 جام طمع از زمانه بی می مانده ست امروز جهان ما چو دی کی مانده ست

1 از فعل بد دشمن و عهد بد دوست هر روز که نو شود مرا رنجی نوست

2 جان را خللی نیست که تن زنده بدوست تا مغز بود نخورد باید غم پوست

1 چون با دل تو نیست وفا در یک پوست در چشم تو یک رنگ بود دشمن و دوست

2 بس بس که شکایت تو ناکرده به است رو رو که حکایت تو ناگفته نکوست