رباعیات در دیوان اشعار ادیب صابر

1 گل رنگ ز روی لاله رنگ توبرد در جنگ مرا ناله چنگ تو برد

2 تنگی دلم از دهان تنگ تو برد بی دل زید آنکه دل ز چنگ تو برد

1 چون با دل تو نیست وفا در یک پوست در چشم تو یک رنگ بود دشمن و دوست

2 بس بس که شکایت تو ناکرده به است رو رو که حکایت تو ناگفته نکوست

1 روی تو به چشم آتش بی دود نمود دل گفت که بی دود کدام آتش بود

2 خط تو برون دمید چون ز آتش دود دودی که از او آتش عشقم بفزود

1 ای ترک چو گل بخند و چون سرو ببال کز بهر گل و سرو تو دارم دل و مال

2 گر سال تو خردست بزرگی به جمال مقصود ز عشق تو جمال است نه سال

1 از دیدن خلق، دیده بی دوست بدوز وز صحبت بی دلی ز دل کینه بتوز

2 ماننده ابر و شمع، از این پس شب و روز بی دیده همی گری و بی دل می سوز

1 بی روی تو ای رشک گل و طیره باغ از لاله و گل نه عیش بینم نه فراغ

2 چشمم ز تو گر نگرید از حسرت و داغ پس چشم که گرید ای مرا چشم و چراغ

1 سبزی و چو سبزه آبدار ای دلبر من بی تو چو گل میان خار ای دلبر

2 هستی به دو رخساره بهار ای دلبر زان سبز و خوشی بهار وار ای دلبر

1 ای تعبیه حسن تو جوق از پس جوق وز شهد و شکر برده لبت لذت و شوق

2 دایم به سر کوی تو گردم پر شوق در گردن خود چو قمری از زلف تو طوق

1 از فرقت دلبر دل ناشادم هست یادم نکند گرچه از او یادم هست

2 از یک دل او هزار بیدادم هست فریاد کنم که جای فریادم هست

1 چون آتش اگرچه از هوا برگذریم وز آب روان اگرچه پاکیزه تریم

2 هم خاک شویم از آنکه خاکی گهریم بادست جهان باده بده تا بخوریم