با باغ گل و باده گلگون ما را از ادیب صابر رباعی 1
1. با باغ گل و باده گلگون ما را
چون دید حسد نمود گردون ما را
...
ساقی چو به من دهد می گلگون از ادیب صابر رباعی 2
1. ساقی چو به من دهد می گلگون را
گلگون کنم از فروغ او جیحون را
...
آخر برسد به صبح صادق شب ما از ادیب صابر رباعی 3
1. آخر برسد به صبح صادق شب ما
در برج شرف نور دهد کوکب ما
...
ای روز تو را وثاق در منزل شب از ادیب صابر رباعی 4
1. ای روز تو را وثاق در منزل شب
بی زلف تو معزول بود عامل شب
...
ای مایه هر لطافت ای در خوشاب از ادیب صابر رباعی 5
1. ای مایه هر لطافت ای در خوشاب
از هر سخنی چو آتش تیز متاب
...
از غمزه تو تیر بلا پیکان یافت از ادیب صابر رباعی 6
1. از غمزه تو تیر بلا پیکان یافت
وز نام تو نامه جفا عنوان یافت
...
تا نرگس چشم تو زبونم کرده از ادیب صابر رباعی 7
1. تا نرگس چشم تو زبونم کرده است
از باغ مراد دل برونم کرده است
...
از فرقت دلبر دل ناشادم هست از ادیب صابر رباعی 8
1. از فرقت دلبر دل ناشادم هست
یادم نکند گرچه از او یادم هست
...
جانا لب و غمزه تو نوش و نیش از ادیب صابر رباعی 9
1. جانا لب و غمزه تو نوش و نیش است
زان روح به راحت است و زین دل ریش است
...
دلبر که به کام دل سفر کرد از ادیب صابر رباعی 10
1. دلبر که به کام دل سفر کرد و برفت
ما را لب و دیده خشک و تر کرد و برفت
...
چون گردش آسمان نکوخواه از ادیب صابر رباعی 11
1. چون گردش آسمان نکوخواه من است
دیدم رخ آن که بر زمین ماه من است
...
گیرم که تو را نعمت صد پرویز از ادیب صابر رباعی 12
1. گیرم که تو را نعمت صد پرویز است
بر آخور تو دویست چون شبدیز است
...