قصاید در دیوان اشعار ادیب صابر

1 تا دلم در دست آن سیمین بر سنگین دل است زیر پای من ز آب چشم و خون دل گل است

2 جز جفای من نگردد در دل سنگین او بر ندارد سنگ خارا آنچه او را در دل است

3 نیست نرمی در دلش با دیده پرآب من سنگ را از آب دیده نرم کردن مشکل است

4 تا دل سنگین او سازد همی اسباب هجر از دل مسکین من اسباب شادی زایل است

1 طرف چمن که خلعت فصل بهار یافت بی بت جمال بتکده قندهار یافت

2 هر زینتی که گم شده بود از زمین باغ جوینده با طراوت فصل بهار یافت

3 جادوست چار طبع که چندین هزار نقش طبع چمن به واسطه هر چهار یافت

4 از زاغ زینهار نمی یافت عندلیب اکنون به فر دولت گل زینهار یافت

1 روی تو به حسن حور عین است کوی تو بهشت راستین است

2 از بهر نثار خاک پایت چون دست دلم در آستین است

3 رخسار تو لاله ربیع است گفتار تو لولو ثمین است

4 زنبور گزنده ای به غمزه گرچه دو لبت چو انگبین است

1 هرگز ندید چشم جهان روی مکرمات کوته نشد ز دامن کس دست حادثات

2 بر زایران نگشت گشاده در عطا بر اهل فضل بسته نشد راه نایبات

3 بی مجد دین صفی سلاطین نجیب ملک فخر زمانه صدر اجل سید الکفات

4 یوسف که داد لفظ خوش و عزم ثاقبش هم آب را طراوت و هم خاک را ثبات

1 رخ تو روز منیر است و زلف تو شب داج برید صبر مرا تیغ عشقشان اوداج

2 منم که روز منیرم زمان زمان گیرد ز عشق روز منیر تو گونه شب داج

3 چو حاجبان سر زلفت سیاه پوشیده ست چو خسروان دل و صبرم همی کند تاراج

4 رخ تو تخته عاج است و دست فتنه بر او ز بهر بردن دلها دو خط نبشت زساج

1 آزر و مانی که صورتهای دلبر کرده اند نی رخ چون ماه و نی زلف چو عنبر کرده اند

2 عنبرین گیسوی و مه دیدار آن دلبر مرا بی نیاز از صورت مانی و آزر کرده اند

3 نرگسش چشم است و سروش قد و خوبان نام او ماه نرگس چشم و سرو ماه منظر کرده اند

4 وصف آن رخشنده عارض نعت آن تابنده روی فهم و فکرت را به رتبت روم و ششتر کرده اند

1 خوبی به روی خوب تو اقرار می‌کند عقل از نهیب عشق تو زنهار می‌کند

2 دل را دل چو سنگ تو آزار می‌دهد دم را دهان تنگ تو افگار می‌کند

3 خوشتر ز جان و عمری و از خواب خوش مرا آن چشم نیم‌خواب تو بیدار می‌کند

4 خورشید دلبرانی و رویت به دلبری با خویشتن دو زلف تو را یار می‌کند

1 گر ز جفا دوست پشیمان شود کار من از عشق به سامان شود

2 صبر کنم گرچه جفا می کند آخر از آن کرده پشیمان شود

3 مذهب خوبان ز جفا نگذرد او سپس مذهب ایشان شود

4 حال من از عشق پریشان کند چون سر زلفینش پریشان شود

1 این پری رویان که با زلف پریشان آمدند آدمی را اصل و فرع فتنه ایشان آمدند

2 عاشقان را با سر کار پریشان کرده اند تا به میدان با سر زلف پریشان آمدند

3 از رخ رنگین قرین آذر برزین شدند وز لب شیرین شریک آب حیوان آمدند

4 زلفشان چو زنگیان پاسبان بر گرد رخ راست گویی گنج خوبی را نگهبان آمدند

1 سبزه ها چون نقش دیبا دلبر و زیبا شدند ابر دیباباف شد تا سبزه ها دیبا شدند

2 قطره باران به اشک دلبران ماننده شد راغها چون روی دلداران از آن زیبا شدند

3 عاشقان را عاشقی گر واله و شیدا کند بلبلان از عشق گلها واله و شیدا شدند

4 تا گل اندر باغها چون روی معشوقان شکفت رازهای عاشقان از باغ و دل پیدا شدند