قصاید در دیوان اشعار ادیب صابر
1 چو بر جان من شد هوای تو غالب جمال تو را جان من گشت طالب
2 اگر چه ندارم ز وصل تو حاصل همی باد بر من هوای تو غالب
3 دلی دارم راغب دل ربودن به عشق تو حاضر ز غیر تو غایب
4 به قصد تو قانع به زخم تو رافق به جور تو مایل به ظلم تو راغب
1 روی تو به حسن حور عین است کوی تو بهشت راستین است
2 از بهر نثار خاک پایت چون دست دلم در آستین است
3 رخسار تو لاله ربیع است گفتار تو لولو ثمین است
4 زنبور گزنده ای به غمزه گرچه دو لبت چو انگبین است
1 سبزه ها چون نقش دیبا دلبر و زیبا شدند ابر دیباباف شد تا سبزه ها دیبا شدند
2 قطره باران به اشک دلبران ماننده شد راغها چون روی دلداران از آن زیبا شدند
3 عاشقان را عاشقی گر واله و شیدا کند بلبلان از عشق گلها واله و شیدا شدند
4 تا گل اندر باغها چون روی معشوقان شکفت رازهای عاشقان از باغ و دل پیدا شدند
1 این پری رویان که با زلف پریشان آمدند آدمی را اصل و فرع فتنه ایشان آمدند
2 عاشقان را با سر کار پریشان کرده اند تا به میدان با سر زلف پریشان آمدند
3 از رخ رنگین قرین آذر برزین شدند وز لب شیرین شریک آب حیوان آمدند
4 زلفشان چو زنگیان پاسبان بر گرد رخ راست گویی گنج خوبی را نگهبان آمدند
1 آسمانی است فروزنده به رایی صایب آفتابی است درفشنده به عزمی ثاقب
2 تحفه صدر نبوت شرف دین خدا بومحمد حسن بن علی بوطالب
3 چون قدر هیبت او بر همه اعدا قاهر چون قضا حشمت او در همه معنی غالب
4 عاجز اندر نظر او هنر هر خاطر قاصر اندر سخن او صفت هر خاطب
1 ای خجل با روی و زلفت روز و شب مانده ام با روی و زلفت در عجب
2 رویت از روز است یا روز از رخت شب ز زلف توست یا زلفت ز شب
3 کرده ای از روی روزی مختصر یا سر زلفت شبی شد منتخب
4 روز را ازلاله پوشیدی لباس تا شبت را عنبرین کردی سلب
1 لبت به رنگ شراب است و میل من به شراب مرا شراب تو تا کی دهد غرور سراب
2 ز بهر روی و لبت تا دلم اسیر تو شد اسیر عشق و شراب
3 اگر شراب لب توست و نقل بوسه تو خوشا شراب و خوشا زان شراب مست و خراب
4 بنای صبر خرابی گرفت در دل من بنای صبر مرا فرقت تو کرد خراب
1 مال و جمال و بی غمی و صحت و شباب عشق و وصال و خرمی و عشرت و شراب
2 شغلی بود به وجه و نشاطی بود به شرط عیشی بود به رسم و مرادی بود صواب
3 (اینها همه خوشند ولی نزد عاقلان آن است عیبشان که عزیزند و تنگ یاب)
4 تاریخ عهد عشق وصال است و کو وصال فهرست روز عمر شباب است و کو شباب
1 خوشا وقتا که وقت نوبهار است مساعد روز و میمون روزگار است
2 زمین چون لعبت شمشاد زلف است جهان چون کودک عنبر عذار است
3 کجا پایت برآید گلستان است کجا چشمت برافتد لاله زار است
4 میان باغ پر مشک و عبیر است کران راغ چون نقش و نگار است
1 گر ز جفا دوست پشیمان شود کار من از عشق به سامان شود
2 صبر کنم گرچه جفا می کند آخر از آن کرده پشیمان شود
3 مذهب خوبان ز جفا نگذرد او سپس مذهب ایشان شود
4 حال من از عشق پریشان کند چون سر زلفینش پریشان شود