پارسایی را دیدم بر کنار از سعدی شیرازی گلستان 13
1. پارسایی را دیدم بر کنار دریا که زخم پلنگ داشت و به هیچ دارو به نمی‌شد.
درویشی را ضرورتی پیش از سعدی شیرازی گلستان 14
1. درویشی را ضرورتی پیش آمد، گلیمی از خانه یاری بدزدید.
پادشاهی پارسایی را از سعدی شیرازی گلستان 15
1. پادشاهی پارسایی را دید.
یکی از جمله صالحان به از سعدی شیرازی گلستان 16
1. یکی از جمله صالحان به خواب دید پادشاهی را در بهشت و پارسایی در دوزخ.
پیاده‌ای سر و پا برهنه از سعدی شیرازی گلستان 17
1. پیاده‌ای سر و پا برهنه با کاروان حجاز از کوفه به در آمد و همراه ما شد و معلومی نداشت.
عابدی را پادشاهی طلب از سعدی شیرازی گلستان 18
1. عابدی را پادشاهی طلب کرد.
کاروانی در زمین یونان از سعدی شیرازی گلستان 19
1. کاروانی در زمین یونان بزدند و نعمت بی قیاس ببردند.
چندان که مرا شیخ اجلّ از سعدی شیرازی گلستان 20
1. چندان که مرا شیخ اجلّ ابوالفرج بن جوزی رحمة الله علیه ترک سماع فرمودی و به خلوت و عزلت اشارت کردی عنفوان شبابم غالب آمدی و هوا و هوس طالب.
لقمان را گفتند: ادب از سعدی شیرازی گلستان 21
1. لقمان را گفتند: ادب از که آموختی؟
عابدی را حکایت کنند از سعدی شیرازی گلستان 22
1. عابدی را حکایت کنند که شبی ده من طعام بخوردی و تا سحر ختمی در نماز بکردی.
بخشایش الهی گم شده‌ای از سعدی شیرازی گلستان 23
1. بخشایش الهی گم شده‌ای را در مناهی چراغ توفیق فرا راه داشت تا به حلقه اهل تحقیق در آمد.