یکی را از علمای راسخ پرسیدند: چه گویی در نان وقف؟ از سعدی گلستان 35
1. یکی را از علمای راسخ پرسیدند: چه گویی در نان وقف؟
درویشی به مقامی در آمد که صاحب آن بقعه کریم النفس بود. طایفه از سعدی گلستان 36
1. درویشی به مقامی در آمد که صاحب آن بقعه کریم النفس بود. طایفه اهل فضل و بلاغت در صحبت او هر یکی بذله و لطیفه همی‌گفتند.
مریدی گفت پیر را: چه کنم کز خلایق به رنج اندرم از بس که به زیارت از سعدی گلستان 37
1. مریدی گفت پیر را: چه کنم کز خلایق به رنج اندرم از بس که به زیارت من همی‌آیند و اوقات مرا از تردّد ایشان تشویش می‌باشد؟
فقیهی پدر را گفت: هیچ از این سخنان رنگین دلاویز متکلمان در از سعدی گلستان 38
1. فقیهی پدر را گفت: هیچ از این سخنان رنگین دلاویز متکلمان در من اثر نمی‌کند به حکم آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافق گفتار:
یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته. از سعدی گلستان 39
1. یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته.
طایفهٔ رندان به خلاف درویشی به در آمدند و سخنان ناسزا گفتند از سعدی گلستان 40
1. طایفهٔ رندان به خلاف درویشی به در آمدند و سخنان ناسزا گفتند و بزدند و برنجانیدند.
این حکایت شنو که در بغداد از سعدی گلستان 41
1. این حکایت شنو که در بغداد
رایت و پرده را خلاف افتاد
یکی از صاحبدلان زورآزمایی را دید به هم بر آمده و کف بر دماغ از سعدی گلستان 42
1. یکی از صاحبدلان زورآزمایی را دید به هم بر آمده و کف بر دماغ انداخته.
بزرگی را پرسیدم از سیرت اخوان صفا. گفت: کمینه آن که مراد خاطر از سعدی گلستان 43
1. بزرگی را پرسیدم از سیرت اخوان صفا. گفت: کمینه آن که مراد خاطر یاران بر مصالح خویش مقدّم دارد و حکما گفته‌اند: برادر که در بند خویش است نه برادر و نه خویش است.
پیرمردی لطیف در بغداد از سعدی گلستان 44
1. پیرمردی لطیف در بغداد
دخترک را به کفشدوزی داد
آورده‌اند که فقیهی دختری داشت به غایت زشت به جای زنان رسیده از سعدی گلستان 45
1. آورده‌اند که فقیهی دختری داشت به غایت زشت به جای زنان رسیده و با وجود جهاز و نعمت کسی در مناکحت او رغبت نمی‌نمود.