یکی را از علمای راسخ از سعدی شیرازی گلستان 35
1. یکی را از علمای راسخ پرسیدند: چه گویی در نان وقف؟
درویشی به مقامی در آمد از سعدی شیرازی گلستان 36
1. درویشی به مقامی در آمد که صاحب آن بقعه کریم النفس بود. طایفه اهل فضل و بلاغت در صحبت او هر یکی بذله و لطیفه همی‌گفتند.
مریدی گفت پیر را: چه از سعدی شیرازی گلستان 37
1. مریدی گفت پیر را: چه کنم کز خلایق به رنج اندرم از بس که به زیارت من همی‌آیند و اوقات مرا از تردّد ایشان تشویش می‌باشد؟
فقیهی پدر را گفت: هیچ از سعدی شیرازی گلستان 38
1. فقیهی پدر را گفت: هیچ از این سخنان رنگین دلاویز متکلمان در من اثر نمی‌کند به حکم آن که نمی‌بینم مر ایشان را فعلی موافق گفتار:
یکی بر سر راهی مست خفته از سعدی شیرازی گلستان 39
1. یکی بر سر راهی مست خفته بود و زمام اختیار از دست رفته.
طایفهٔ رندان به خلاف از سعدی شیرازی گلستان 40
1. طایفهٔ رندان به خلاف درویشی به در آمدند و سخنان ناسزا گفتند و بزدند و برنجانیدند.
این حکایت شنو که در بغداد از سعدی شیرازی گلستان 41
1. این حکایت شنو که در بغداد
رایت و پرده را خلاف افتاد
یکی از صاحبدلان زورآزمایی از سعدی شیرازی گلستان 42
1. یکی از صاحبدلان زورآزمایی را دید به هم بر آمده و کف بر دماغ انداخته.
بزرگی را پرسیدم از سیرت از سعدی شیرازی گلستان 43
1. بزرگی را پرسیدم از سیرت اخوان صفا. گفت: کمینه آن که مراد خاطر یاران بر مصالح خویش مقدّم دارد و حکما گفته‌اند: برادر که در بند خویش است نه برادر و نه خویش است.
پیرمردی لطیف در بغداد از سعدی شیرازی گلستان 44
1. پیرمردی لطیف در بغداد
دخترک را به کفشدوزی داد
آورده‌اند که فقیهی از سعدی شیرازی گلستان 45
1. آورده‌اند که فقیهی دختری داشت به غایت زشت به جای زنان رسیده و با وجود جهاز و نعمت کسی در مناکحت او رغبت نمی‌نمود.