قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 خداوندیست تدبیر جهان را بری از شبه و مثل و جنس و همتا

2 اگر روزی مرادت بر نیارد جزع سودی ندارد صبر کن تا

1 مظلوم دست بستهٔ مغلوب را بگوی تا چشم بر قضا کند و صبر بر جفا

2 کاین دست بسته را بگشایند عاقبت وان گشاده باز ببندند بر قفا

1 سپاس دار خدای لطیف دانا را که لطف کرد و به هم برگماشت اعدا را

2 همیشه باد خصومت جهود و ترسا را که مرگ هر دو طرف تهنیت بود ما را

1 سخن به ذکر تو آراستن مراد آنست که پیش اهل هنر منصبی بود ما را

2 وگرنه منقبت آفتاب معلومست چه حاجتست به مشاطه روی زیبا را

1 طریق و رسم صاحبدولتانست که بنوازند مردان نکو را

2 دگر چون با خداوندان بقا داد نکو دارند فرزندان او را

1 هر که در بند تو شد بستهٔ جاوید بماند پای رفتن به حقیقت نبود بندی را

2 بندگان شکر خداوند بگویند ولیک چه توان گفت کرمهای خداوندی را

1 تو آن نکرده‌ای از فعل خیر با من و غیر که دست فضل کند دامن امید رها

2 جز آستانهٔ فضلت که مقصد اممست کجاست در همه عالم وثوق اهل بها

3 متاع خویشتنم در نظر حقیر آمد که پرتوی ندهد پیش آفتاب سها

4 به سمع خواجه رسیدست گویی این معنی که گفت خیر صلوة الکریم اعودها

1 مباش غره به گفتار مادح طماع که دام مکر نهاد از برای صید نصیب

2 امیر ظالم جاهل که خون خلق خورد چگونه عالم و عادل شود به قول خطیب

1 احدا سامع المناجات صمدا کافی المهمات

2 هیچ پوشیده از تو پنهان نیست عالم السر و الخفیات

3 زیر و بالا نمی‌توانم گفت خالق الارض والسموات

4 شکر و حمد تو چون توانم گفت حافظ فی جمع حالات

1 به سکندر نه ملک ماند و نه مال به فریدون نه تاج ماند و نه تخت

2 بیش از آن کن حساب خود که تو را دیگری در حساب گیرد سخت