قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 تو آن نه‌ای که به جور از تو روی برپیچند گناه تست و من استاده‌ام به استغفار

2 مرا غبار تو هرگز اثر کند در دل که خاکپای توام؟ خاک را چه غم ز غبار؟

1 در قطرهٔ باران بهاری چه توان گفت؟ در نافهٔ آهوی تتاری چه توان گفت؟

2 گر در همه چیزی صفت و نعت بگنجد در صورت و معنی که تو داری چه توان گفت؟

1 چند گویی که مهر ازو بردار خویشتن را به صبر ده تسکین

2 کهربا را بگوی تا نبرد چه کند کاه پاره‌ای مسکین؟

1 متی حللت بشیراز یا نسیم الصبح خذالکتاب و بلغ سلامی الاحباب

2 اگر چه صبر من از روی دوست ممکن نیست همی کنم به ضرورت چو صبر ماهی از آب

1 وه که چه آزار بود من از مهر تو لیک چو باز آمدی آن همه برداشتی

2 سر چو برآورد صبح بپوشد گناه روز همه روز جنگ شب همه شب آشتی

1 خوب را گو پلاس در بر کن که همان لعبت نگارینست

2 زشت را گو هزار حله بپوش که همان مرده‌شوی پارینست

1 گر مرا بی‌تو در بهشت برند دیده از دیدنش بخواهم دوخت

2 کاین چنینم خدای وعده نکرد که مرا در بهشت باید سوخت

1 من بگویم ندیده‌ام دهنی کز دهان تو تنگتر باشد

2 تنگتر زین دهان فراخ ولیک نه همه تنگها شکر باشد

1 شبی خواهم که پنهانت بگویم نهان از آشنایان و غریبان

2 چنان در خود کشم چوگان زلفت کزو غافل بود گوی گریبان

3 ولیکن هر گناهی را جزاییست گناه عشق را جور رقیبان

1 گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش کای رشک آفتاب جمال منیر تو

2 شهری بر آتش غم هجران بسوختی اول منم به قید محبت اسیر تو

3 انعام کن به گوشهٔ چشم ارادتی تا بندهٔ تو باشم و منت پذیر تو

4 صاحبدلی به تربیتم گفت زینهار غوغا مکن که دوست ندارد نفیر تو