قطعات در دیوان اشعار سعدی شیرازی

1 بس ای غلام بدیع‌الجمال شیرین‌کار که سوز عشق تو انداخت در جهان آتش

2 به نفط گنده چه حاجت که بر دهان گیری تو را خود از لب لعلست در دهان آتش

1 آن پریروی که از مرد و زن و پیر و جوان هر که بینی دم صاحبنظری می‌زندش

2 آستینم زد و از هوش برفتم در حال راست گفتند که دیوانه پری می‌زندش

1 مرا به صورت شاهد نظر حلال بود که هرچه می‌نگرم شاهدست در نظرم

2 دو چشم در سر هر کس نهاده‌اند ولی تو نقش بینی و من نقشبند می‌نگرم

1 شبی خواهم که پنهانت بگویم نهان از آشنایان و غریبان

2 چنان در خود کشم چوگان زلفت کزو غافل بود گوی گریبان

3 ولیکن هر گناهی را جزاییست گناه عشق را جور رقیبان

1 هزار بوسه دهد بت‌پرست بر سنگی که ضر و نفع محالست ازو نشان دادن

2 تو بت! ز سنگ نه‌ای بل ز سنگ سخت‌تری که بر دهان تو بوسی نمی‌توان دادن!

1 کسی ملامتم از عشق روی او می‌کرد که خیره چند شتابی به خون خود خوردن؟

2 ازو بپرس که دارد اسیر بر فتراک ز من مپرس که دارم کمند در گردن

1 چند گویی که مهر ازو بردار خویشتن را به صبر ده تسکین

2 کهربا را بگوی تا نبرد چه کند کاه پاره‌ای مسکین؟

1 بر آن گلیم سیاهم حسد همی آید که هست در بر سیمین چون صنوبر او

2 گلیم بین که در آن بر، چه عیش می‌راند سیه گلیمی من بین که دورم از بر او

1 گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش کای رشک آفتاب جمال منیر تو

2 شهری بر آتش غم هجران بسوختی اول منم به قید محبت اسیر تو

3 انعام کن به گوشهٔ چشم ارادتی تا بندهٔ تو باشم و منت پذیر تو

4 صاحبدلی به تربیتم گفت زینهار غوغا مکن که دوست ندارد نفیر تو

1 وه که چه آزار بود من از مهر تو لیک چو باز آمدی آن همه برداشتی

2 سر چو برآورد صبح بپوشد گناه روز همه روز جنگ شب همه شب آشتی