همه نیوشهٔ از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 25
1. همه نیوشهٔ خواجه به نیکویی و به صلحست
همه نیوشهٔ نادان به جنگ و فتنه و غوغاست
هیچ راحت از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 26
1. هیچ راحت می‌نبینم در سرود و رود تو
جز که از فریاد و زخمه‌ات خلق را کاتوره خاست
شب قدر وصلت از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 27
1. شب قدر وصلت ز فرخندگی
فرح بخش‌تر از فرسنافه است
لاد را بر از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 28
1. لاد را بر بنای محکم نه
که نگهدار لاد بنیادست
خوبان همه از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 29
1. خوبان همه سپاهند، اوشان خدایگانست
مر نیک بختیم را بر روی او نشانست
بهارچین از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 30
1. بهارچین کن ازان روی بزم خانهٔ خویش
اگرچه خانهٔ تو نوبهار برهمنست
فاخته گون از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 31
1. فاخته گون شد هوا ز گردش خورشید
جامهٔ جامه به نیک فاخته گونست
با دل پاک از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 32
1. با دل پاک مرا جامهٔ ناپاک رواست
بد مر آن را که دل و دیده پلیدست و پلشت
معذورم دارند، از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 33
1. معذورم دارند، که اندوه و غیشت
و اندوه و غیش من ازان جعد و غیشت
چه گر من همیشه از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 34
1. چه گر من همیشه ستا گوی باشم
ستایم نباشد نکو جز به نامت
بودنت در از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 35
1. بودنت در خاک باشد، بافدم
هم چنان کز خاک بود انبودنت
ز مهرش مبادا از رودکی سمرقندی ابیات پراکنده 36
1. ز مهرش مبادا تهی ایچ دل
ز فرمانش خالی مباد ایچ مرج