هرکه نامخت ازگذشت روزگار از رودکی مثنوی 1
1. هرکه نامخت ازگذشت روزگار
نیز ناموزد ز هیچ آموزگار
از خراسان آن خورِ طاووس وش از رودکی مثنوی 2
1. از خراسان آن خورِ طاووس وش
سوی خاور می‌خرامد شاد و خوش
هم چنان سرمه که دخت خوب روی از رودکی مثنوی 3
1. هم چنان سرمه که دخت خوب روی
هم به سان گرد بردارد ز روی
شب زمستان بود، کپی سرد یافت از رودکی مثنوی 4
1. شب زمستان بود، کپی سرد یافت
کرمکی شبتاب ناگاهی بتافت
آن گرنج و آن شکر برداشت پاک از رودکی مثنوی 5
1. آن گرنج و آن شکر برداشت پاک
وندر آن دستار آن زن بست خاک
دمنه را گفتا که تا: این بانگ چیست؟ از رودکی مثنوی 6
1. دمنه را گفتا که تا: این بانگ چیست؟
با نهیب و سهم این آوای کیست؟
گفت: هنگامی یکی شهزاده بود از رودکی مثنوی 7
1. گفت: هنگامی یکی شهزاده بود
گوهری و پر هنر آزاده بود
کشتیی بر آب و کشتیبانش باد از رودکی مثنوی 8
1. کشتیی بر آب و کشتیبانش باد
رفتن اندر وادیی یکسان نهاد
بانگ زله کرد خواهد کر گوش از رودکی مثنوی 9
1. بانگ زله کرد خواهد کر گوش
وایچ ناساید به گرما از خروش
وز درخت اندر، گواهی خواهد اوی از رودکی مثنوی 10
1. وز درخت اندر، گواهی خواهد اوی
تو بدانگاه از درخت اندر بگوی:
همچنان کَبتی که دارد انگبین از رودکی مثنوی 11
1. همچنان کَبتی که دارد انگبین
چون بماند داستان من بر این:
هیچ شادی نیست اندر این جهان از رودکی مثنوی 12
1. هیچ شادی نیست اندر این جهان
برتر از دیدار روی دوستان