ای روی تو چو روز دلیل موحدان از رودکی قصیده-قطعه 25
1. ای روی تو چو روز دلیل موحدان
وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد
شاد زی با سیاه چشمان، شاد از رودکی قصیده-قطعه 26
1. شاد زی با سیاه چشمان، شاد
که جهان نیست جز فسانه و باد
جهان به کام خداوند باد و دیر زیاد از رودکی قصیده-قطعه 27
1. جهان به کام خداوند باد و دیر زیاد
برو به هیچ حوادث زمانه دست مداد
چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد: از رودکی قصیده-قطعه 28
1. چهار چیز مر آزاده را زغم بخرد:
تن درست و خوی نیک و نام نیک و خرد
از دوست بهر چیز چرا بایدت آزرد؟ از رودکی قصیده-قطعه 29
1. از دوست بهر چیز چرا بایدت آزرد؟
کین عیش چنین باشد گه شادی و گه درد
حاتم طایی تویی اندر سخا از رودکی قصیده-قطعه 30
1. حاتم طایی تویی اندر سخا
رستم دستان تویی اندر نبرد
چون بچهٔ کبوتر منقار سخت کرد از رودکی قصیده-قطعه 31
1. چون بچهٔ کبوتر منقار سخت کرد
هموار کرد پرّ و بیوکند مویِ زرد،
مرد مرادی، نه همانا که مرد از رودکی قصیده-قطعه 32
1. مرد مرادی، نه همانا که مرد
مرگ چنان خواجه نه کاری‌ست خرد
زلف ترا جیم که کرد؟ آن که کرد از رودکی قصیده-قطعه 33
1. زلف ترا جیم که کرد؟ آن که کرد
خال تو را نقطهٔ آن جیم کرد
فرشته را ز حلاوت دهان پر آب شود از رودکی قصیده-قطعه 34
1. فرشته را ز حلاوت دهان پر آب شود
چو از حرارت می‌دلبرم لبان لیسد
ملکا، جشن مهرگان آمد از رودکی قصیده-قطعه 35
1. ملکا، جشن مهرگان آمد
جشن شاهان و خسروان آمد
گل دگر ره به گلستان آمد از رودکی قصیده-قطعه 36
1. گل دگر ره به گلستان آمد
وارهٔ باغ و بوستان آمد