زلفش به هر دو دست عنانم از صائب تبریزی غزل 1966

1 زلفش به هر دو دست عنانم گرفته است ابروی او به پشت کمانم گرفته است

2 من چون هدف نمی روم از جای خویشتن پیکان او عبث به زبانم گرفته است

3 چون از میان خلق نگیرم کناره ای؟ فکر کنار او به میانم گرفته است

4 آتش چگونه دست و گریبان شود به خار؟ عشق ستیزه خوی، چنانم گرفته است

5 صائب چو ابر گریه اگر می کنم رواست آتش چو برق در رگ جانم گرفته است