زصدق اگر نفس صبحگاه خواهی از صائب تبریزی غزل 3850

1 زصدق اگر نفس صبحگاه خواهی شد ز چشم شور فلک مد آه خواهی شد

2 بلند وپست جهان در قفای یکدگرست اگر به چرخ روی خاک راه خواهی شد

3 اگر ستاره اشک ندامت است بلند غمین مباش که پاک از گناه خواهی شد

4 زظلمت تو جهانی به خواب خواهد رفت چنین زغفلت اگر دل سیاه خواهی شد

5 اگر ز عشق ترا هست آتشی در سر چراغ بتکده وخانقاه خواهی شد

6 زدیدن توچه گلها که اهل دل چینند اگر شکسته چو طرف کلاه خواهی شد

7 اگر چه یوسف مصری ز چرخ شعبده باز به ریسمان برادر به چاه خواهی شد

8 نسیم شام نباید به خوش قماشی صبح چه سود ازین که زخط خوش نگاه خواهی شد

9 مرو ز راه به امید توشه دگران که چون پیاده حج خرج راه خواهی شد

10 منه زگوشه دل پای خود برون صائب که هر کجاکه روی بی پناه خواهی شد