1 شانه زند چو کلک من طره مشکفام را سرمه خامشی دهد طوطی خوش کلام را

2 فاخته کو، که بوسه بر کنج دهان من زند؟ سرو پیاده گفته ام شیشه سبز فام را

3 مرغ چمن رمیده ام زخمی خار آشیان کی به بهشت می دهم حلقه چشم دام را

4 در ته پای سرو می نشأه بلند می دهد ساقی سبز خوش بود باده لعل فام را

5 تیغ دو دسته گر زند خار به چشم روشنم شعله من نمی کشد دشنه انتقام را

6 رحم به تیره روزی صائب دلشکسته کن دور کن از عذار خود طره مشکفام را