ز باده حالت فرزانه می از صائب تبریزی غزل 1788

1 ز باده حالت فرزانه می توان دانست حریف را به دو پیمانه می توان دانست

2 فروغ حسن درین انجمن نمی ماند ز بیقراری پروانه می توان دانست

3 خراب حالی من ترجمان عشق بس است که زور سیل ز ویرانه می توان دانست

4 بلند همتی ساقیان میکده را ز طاق ابروی مردانه می توان دانست

5 عیار چهره چون آفتاب ساقی را ز جوش سینه میخانه می توان دانست

6 حضور گوشه نشینان کنج عزلت را ز بستن در کاشانه می توان دانست

7 زبان شکوه بود حاصل برومندی ز خوشه بستن هر دانه می توان دانست

8 اگر تو چشم توانی ز هر دو عالم بست ره برون شد ازین خانه می توان دانست

9 ز برگریز پر و بال شوق می ریزد بهار شورش دیوانه می توان دانست

10 رسیده اند ز پرسش به کعبه راهروان به جستجو ره میخانه می توان دانست

11 تمام شد سخن و حرف زلف او برجاست درازی شب از افسانه می توان دانست

12 قماش حسن گلوسوز شمع را صائب ز جانفشانی پروانه می توان دانست