ز دیده رفت و قرار از دل از صائب تبریزی غزل 1837

1 ز دیده رفت و قرار از دل شکیبا رفت شکست در جگرم سوزن و مسیحا رفت

2 ز داغ سینه، سیاهی فتاد و می سوزم که نقش خیمه لیلی ز روی صحرا رفت

3 ز خارزار تعلق کشیده دامن رو که بحث بر سر یک سوزن مسیحا رفت

4 گلی نچید ز دام فریب طره او میان بال فشانان ستم به عنقا رفت

5 مشو مقید همراه، اگر چه توفیق است که از جریده روی کار مهر بالا رفت

6 در آن زمان که بریدند دست، مدعیان ز تیغ بازی غیرت چه بر زلیخا رفت

7 به هوش باش که از هرزه خندی آخر کار میان مجلس می آبروی مینا رفت

8 کباب عصمت بزم شراب او گردم! که رنگ می نتواند برون ز مینا رفت

9 مگر ز فیض ازل یافتی نظر صائب؟ که هر که زمزمه ات را شنید از جا رفت