ز می مرا تب لرز خمار می‌گیرد از صائب تبریزی غزل 3794

1 ز می مرا تب لرز خمار می‌گیرد ز صیقل آینه من غبار می‌گیرد

2 من اعتبار ز هرکس گرفتمی زین پیش کنون ز من همه کس اعتبار می‌گیرد

3 ندیده است سیه‌مستی مرا خورشید همیشه صبح مرا در خمار می‌گیرد

4 بنفشه می‌دمد از یاسمین اندامت اگر نسیم ترا در کنار می‌گیرد

5 اگر سپند به من جای خویش ننماید به بزم او که مرا در شمار می‌گیرد؟

6 چرا ز خصم کشم انتقام خود صائب؟ چو انتقام مرا روزگار می‌گیرد