زخود بیگانگی را آشنایی عشق می داند از صائب تبریزی غزل 3150

1 زخود بیگانگی را آشنایی عشق می داند به خود مشغول بودن را جدایی عشق می ماند

2 همان با زلف لیلی روح مجنون می کند بازی ز زنجیر محبت کی رهایی عشق می داند؟

3 مگو چون بلبل و قمری سخن از سرو و گل اینجا که این افسانه ها را ژاژ خایی عشق می داند

4 به بزم عشق مهر بی نیازی بر مدار از لب که همت خواستن را هم گدایی عشق می داند

5 دل خوش مشرب و پیشانی وا کرده ای دارد که سنگ کودکان را مومیایی عشق می داند

6 چو دیدی دست و تیغ عشق را از دور بسمل شو که بال و پر زدن را بد ادایی عشق می داند

7 زسختی رو نمی تابد، زکوه غم نمی نالد نژاد از سنگ دارد مومیایی، عشق می داند

8 نمی دانم چه سازم تا فنای مطلقم داند که در خود گم شدن را خودنمایی عشق می داند

9 چو عشق آمد به دل صائب مکن اندیشه سامان کجا چون عقل ناقص کدخدایی عشق می داند؟