ز بیغمی نه ز مطرب ترانه از صائب تبریزی غزل 5701

1 ز بیغمی نه ز مطرب ترانه می طلبم برای گریه چو طفلان بهانه می طلبم

2 شده است سنگ نشان دل ز بی پر و بالی ز آه سوختگان تازیانه می طلبم

3 سیاه کاسه فتاده است چشمه حیوان ز عشق زندگی جاودانه می طلبم

4 نظر به عالم غیب است گوشه گیران را ز خال کنج لب یار دانه می طلبم

5 ربوده است ز من شوق خاکبوس قرار اگر چو موج ز دریا کرانه می طلبم

6 ز ریگ روغن بادام چشم می دارم مروت از دل اهل زمانه می طلبم

7 دهان تیشه فرهاد شد به خون شیرین هنوز مزد ازین کارخانه می طلبم

8 گهر به گرد یتیمی نمی رسد اینجا من از محیط محبت کرانه می طلبم

9 کجاست پله آزادی و گرفتاری حضور کنج قفس ز آشیانه می طلبم

10 نمی رسد به هدف تیر کج به هیچ نشان همان ز ساده دلی من نشانه می طلبم

11 نصیب خانه خرابان نمی شود صائب گشایشی که من از کنج خانه می طلبم