ز دور تا بتوان سیر گلستان از صائب تبریزی غزل 6317

1 ز دور تا بتوان سیر گلستان کردن به شاخ گل ز ادب نیست آشیان کردن

2 چو بوی گل ز در بسته می رسد به مشام چه لازم است تملق به باغبان کردن؟

3 دل تو نرم به افسون ما کجا گردد؟ که خط ترا نتوانست مهربان کردن

4 نهان چگونه کنم عشق را، که ممکن نیست به پنبه آتش سوزنده را نهان کردن

5 ز عارفان نظربسته از جهان، آید به چشم بسته نگهبانی جهان کردن

6 ز روزگار جوانی تو دلپذیرتری ترا چگونه فراموش می توان کردن؟

7 دلی است نرم مرا چون طلای دست افشار چرا به سنگ محک باید امتحان کردن؟

8 ز شوق مرحله پیمای عشق می آید چو کبک کوه گرانسنگ را روان کردن

9 به کیمیای اثر می توان درین عالم دو روزه هستی خود عمر جاودان کردن

10 به خون مرده بود نیشتر زدن صائب به بی غمان، سخن عشق را بیان کردن