با زهر چشم خنده هم‌آغوش از صائب تبریزی غزل 6899

1 با زهر چشم خنده هم‌آغوش کرده‌ای بادام تلخ را چه شکرپوش کرده‌ای؟

2 داریم چون قبا سربندت هزار جا ما را چه ناامید ز آغوش کرده‌ای؟

3 تا چشم را به هم زده‌ای، از سپاه ناز تاراج عافیتکده هوش کرده‌ای

4 در پیش آفتاب چه پرتو دهد چراغ؟ گل را خجل ز صبح بناگوش کرده‌ای

5 حق نمک چگونه فراموش من شود؟ داغ مرا به خنده نمک‌پوش کرده‌ای

6 شکر توام ز تیغ زبان موج می‌زند چون آب اگرچه خون مرا نوش کرده‌ای

7 صائب ز فکرهای ثریا نثار خود ما را چه حلقه‌هاست که در گوش کرده‌ای