میگون لبی که مست و خرابم از صائب تبریزی غزل 1859

1 میگون لبی که مست و خرابم سرچشمه ای که سیر ز آبم کند کجاست؟

2 دریادلی که از قدح بی شمار می فارغ ز فکر روز حسابم کند کجاست؟

3 عمری است تا ز جسم گرانجان در آتشم سیل سبکروی که خرابم کند کجاست؟

4 کرده است تلخ دیده بیدار عیش من شیرین فسانه ای که به خوابم کند کجاست؟

5 چون لاله شد دلم سیه از تنگنای شهر دشتی که خوش عنان چو سرابم کند کجاست؟

6 چون گل ز هرزه خندی بیجای خود ترم سوز محبتی که گلابم کند کجاست؟

7 بند زبان من شده در بزم وصل، هوش پیمانه ای که رفع حجابم کند کجاست؟

8 لرزان ز سردسیر صباحت رسیده ام حسن برشته ای که کبابم کند کجاست؟

9 صائب سخن رسی که درین قحط سال هوش گوشی به فکرهای صوابم کند کجاست؟