خال موزونت سویدا را زدل از صائب تبریزی غزل 2553

1 خال موزونت سویدا را زدل حک می کند مردمک را در نظرها نقطه شک می کند

2 دل چنین گر بر در و دیوار خود را می زند خانه ام را زود چون مجمر مشبک می کند

3 مد آهم دشت را پیچد بهم چون گردباد سیل اشکم کوه را با کبک هم تک می کند

4 این خیال آباد را نتوان به چشم باز دید چشم پوشیدن زدنیا کار عینک می کند

5 دشمن خارج نمی خواهد سبکسر چون هدف کز رگ گردن زخود ایجاد ناوک می کند

6 هر که از صدق طلب آتش ندارد زیر پا خار در پی کردنش کار بلارک می کند

7 وقت حاجت می برد عاقل به خصم خود پناه چون قلم شد کند، گردن کج به گزلک می کند

8 نطق یاران موافق را زهم سازد جدا صد زبان مختلف را خامشی یک می کند

9 خار خار شوق اگر صائب سبکدستی کند خاک سنگین پای را با باد هم تک می کند