تیغ تو در نیام کند قطع از صائب تبریزی غزل 6923

1 تیغ تو در نیام کند قطع زندگی از آب ایستاده که دید این برندگی؟

2 باشد عیار بینش هر کس به قدر شرم نرگس تمام چشم شد از سرفکندگی

3 فرمان پذیر باش که هیچ آفریده ای با اختیار جمع نکرده است بندگی

4 افکنده ام چو نافه ز خود دور سایه را آهو به گرد من نرسد در دوندگی

5 دریا به جای قطره ز نیسان گهر گرفت نقصان نکرده است کسی از دهندگی

6 در چشم خلق سبز نگردد ز انفعال تنها چو خضر هر که خورد آب زندگی

7 استادگی حیات ندانسته است چیست ریگ روان نفس نکشد در روندگی

8 در بندگی است صائب اگر هست عزتی یوسف عزیز مصر شد از راه بندگی