لبت به خون جگر شسته روی از صائب تبریزی غزل 634

1 لبت به خون جگر شسته روی مرجان را خط تو ساخته خس پوش، آب حیوان را

2 لب عقیق به دندان گرفته است سهیل ز دور دیده مگر سیب آن زنخدان را؟

3 به آستین، سر اشکم فرو نمی آید کفن ز اطلس خون بس بود شهیدان را

4 بشوی نقش وطن را به رود نیل از دل که نیست آب مروت به چشم، اخوان را

5 جنون عشق ز فولاد پنجه دارد و من به تار اشک رفو می کنم گریبان را

6 هر آنچه داده قسمت بود روان پیش آر گران مکن به دل خود قدوم مهمان را

7 صفیر خامه صائب بلند چون گردید نشست شعله آواز، عندلیبان را