ای زلف و خط و خال تو از هم از صائب تبریزی غزل 4727

1 ای زلف و خط و خال تو از هم کشنده تر مژگان ز چشم و چشم زابرو زننده تر

2 ابرویی از کمان قضا راست خانه تر مژگانی از خدنگ حوادث رسنده تر

3 مجنون که بود قافله سالار وحشیان هرگز نداشت ا زتو غزالی رمنده تر

4 مپسند ناامید مرا از شمیم خویش ای بوی نافه تو زآهو دونده تر

5 در وادیی که عشق مرا جلوه می دهد خارش بود ز پنجه شیران درنده تر

6 در باغ روزگار ندیده است هیچ کس یک شاخ میوه دار ز من سر فکنده تر

7 صائب چرا شکایت دزدان کند کسی ؟ جایی که هست شحنه زدزدان برنده تر!