زخنده تو گره در دلی نمی از صائب تبریزی غزل 3896

1 زخنده تو گره در دلی نمی ماند تو چون گشاده شوی مشکلی نمی ماند

2 اگر بهارتویی شوره رار گلزارست اگر کریم تویی سایلی نمی ماند

3 به حرف اگر ندهم دل ز بی شعوری نیست تو چون به حرف درآیی دلی نمی ماند

4 جهان به دیده ارباب معرفت هیچ است چو حق ظهور کند باطلی نمی ماند

5 اگر چه منزل این راه دور بسیارست تو چون زخودگذری منزلی نمی ماند

6 هزار بار به از آمدن بود رفتن ز زندگانی اگر حاصلی نمی ماند

7 تمام مشکل عالم درین گره بسته است چو دل گشاده شود مشکلی نمی ماند

8 صریر کلک تو می آورد جنون صائب به مجمعی که تویی عاقلی نمی ماند