ز باده چشم تو ظالم رحیم از صائب تبریزی غزل 3696

1 ز باده چشم تو ظالم رحیم می گردد اگر بخیل به مستی کریم می گردد

2 به جد و جهد اگر گرگ گوسفند شود شریر هم به ریاضت سلیم می گردد

3 ز بیکسی به دل صاف من غباری نیست گهر عزیز شود چون یتیم می گردد

4 سپند ریشه دوانید در دل آتش چه وقت اختر ما مستقیم می گردد؟

5 در آن ریاض غمینم که غنچه پیکان شکفته از دم سرد نسیم می گردد

6 دل از گشودن لب می شود تهی از درد ز رخنه ملک اگر مستقیم می گردد

7 به چشم کم منگر در گناه اندک خویش که هرچه خرد شماری عظیم می گردد

8 مده به خلوت دل راه خنده را صائب که پسته را دل ازین ره دونیم می گردد