تا دست دست توست میی در از صائب تبریزی غزل 4815

1 تا دست دست توست میی در ایاغ ریز بر هر زمین که رسی رنگ باغ ریز

2 جام جم و سفال، گل یک حدیقه اند مانند شیشه می به لب هر ایاغ ریز

3 زان باده ای که ریگ روان تردماغ ازوست یک قطره درپیاله این بیدماغ ریز

4 ذوق کدام باده به خوش دشمن است؟ تا عندلیب مست شود خون زاغ ریز

5 بلبل برای چیست خس و خار آشیان؟ مشتی به چشم رخنه دیوار باغ ریز

6 دستت اگر به سوده الماس می رسد درآستین زخم و گریبان داغ ریز

7 صائب بکش ز میکده عشق ساغری ته جرعه نشاط به رخسار باغ ریز