تو پنداری دل خوش در جهان از صائب تبریزی غزل 3111

1 تو پنداری دل خوش در جهان بسیار می باشد زصد گوهر درین دریا یکی شهوار می باشد

2 زغیرت پیر کنعان چشم بندی می کند، ورنه متاع یوسفی در هر سر بازار می باشد

3 مدار از خال پیش از خط مشکین چشم دلجویی که در دوران خط این نقطه خوش پرگار می باشد

4 نگاه دوربین در خانه از گلزار گل چیند مرا دیوار و در کی مانع دیدار می باشد؟

5 مکن ناز خنک در کار ما ای شمع کافوری که ما را شمع بالین دیده بیدار می باشد

6 زسر نگذشته چون منصور نتوان حرف حق گفتن که حرف راست را منبر زچوب دار می باشد

7 زخصم بردبار اندیشه بیش از تندخو دارم گران زخم است هر تیغی که لنگردار می باشد

8 شود از خواب غفلت عمر کوته بی بصیرت را که سیلاب از گرانسنگی سبکرفتار می باشد

9 نگنجد مو میان کفر و دین در عالم مشرب که آنجا رشته تسبیح از زنار می باشد

10 دل آگه مجو از ساکنان خانقه صائب که در کوی خرابات است اگر هشیار می باشد