جرأتی کو تا ز خواب ناز از صائب تبریزی غزل 5401

1 جرأتی کو تا ز خواب ناز بیدارش کنم ساغری چون دولت بیدار در کارش کنم

2 قلب من شایسته سودای ماه مصر نیست خرده جان را مگر صرف خریدارش کنم

3 چون توانم دامن افشاند از گل بی خار او من که نتوانم ز پای خود برون خارش کنم

4 ره به آن موی میان بردن نمی آید ز من رشته جان را مگر پیوند زنارش کنم

5 حسن بی پروا نمی گردد به عاشق مهربان هرنفس از ناله گرمی چه آزارش کنم

6 باردوش هرکه گردم چون سبوی پرشراب در تلافی از غم عالم سبکبارش کنم

7 رحم اگر مانع نمی گردید از جرات مرا می توانستم به درد خود گرفتارش کنم

8 مورم اما گرسلیمان را گذار افتد به من صائب از راه نصیحت حرف در کارش کنم