ای بیجگر از تلخی عالم از صائب تبریزی غزل 4745

1 ای بیجگر از تلخی عالم گله بگذار این می به حریفان تنک حوصله بگذار

2 درچشمه سوزن نبود راه گره را از سر بگذر، پای درین سلسله بگذار

3 درقافله ما جرس هرزه درا نیست دستی زخموشی به دهان گله بگذار

4 شاید سری ازمنزل مقصود برآری چون گرد سری درپی هر قافله بگذار

5 دلجویی دشمن در توفیق گشاید جای سخن خصم به هر مسئله بگذار

6 از خوشه دو سر خواستن از بی بصریهاست تحسین بجا هست، حدیث صله بگذار

7 صائب مکن اظهار تهیدستی خود را سر پوش به خزان تهی حوصله بگذار