1 ای خانه زنبور ز فکر تو جگرها آیینه حیرت ز جمال تو نظرها

2 مژگان نبود گرد نظرها، که بود چاک از شوق لقای تو گریبان نظرها

3 از سنگدلی بود که از شرم لب تو در صلب صدف آب نگشتند گهرها

4 از شمع برونی نشود بزم درون گرم چون لاله مگر داغ بروید ز جگرها

5 زنهار که در بحر رضا دامن دل را چون موجه به ساحل مکش از دست خطرها

6 در دایره موی شکافان حقیقت در زلف پر آشوب شکست است ظفرها

7 زنهار که از خانه برون پا نگذاری پر خار نفاق است همه راهگذرها

8 از شرم دهان تو که چون دیده مورست در حوصله مور خزیدند شکرها

9 فریاد که این بی خبران خاطر ما را کردند پریشان چو سر زلف خبرها

10 صائب ز سر صدق مقیم در دل باش تا چند توان گشت چو خورشید به درها؟