ای غافلی که در پی دینار از صائب تبریزی غزل 6941

1 ای غافلی که در پی دینار می روی آخر ز سکه در دهن مار می روی

2 حسن مجاز را به حقیقت گزیده ای غافل مشو که روی به دیوار می روی

3 از غفلت تو پیر مغان در کشاکش است می در پیاله داری و هشیار می روی

4 خاری است خار غصه که در پا نمی خلد تا پا برهنه بر سر این خار می روی

5 از آفتاب دیده بد نور می برد ای ماه خانگی چه به بازار می روی؟

6 در قلزمی که کام نهنگ است هر صدف غواص نیستی و نگونسار می روی

7 چشمت به نور شمسه ایوان عقل نیست از ره به رزق طره دستار می روی

8 آب حیات آتش افسرده، دامن است چندین ز حرف سرد چه از کار می روی؟

9 در آستان خانه خود خاک می شوی از خود برون چنین که گرانبار می روی

10 صائب چه نشائه بود که چون چشم دلبران مست آمدی به عالم و بیمار می روی