با قیامت قامتش همدوش از صائب تبریزی غزل 4762

1 با قیامت قامتش همدوش می گردد هنوز از خرامش بوی گل مدهوش می گردد هنوز

2 از نگاه تلخ، بادامش همان دل می گزد زهر در دنباله ابروش می گرددهنوز

3 کم نشد از خط حجاب روی چون برگ گلش از نگاه گرم شبنم پوش می گردد هنوز

4 در پی طوطی نهان شد گر چه تنگ شکرش خانه ها از خنده اش پر نوش میگردد هنوز

5 سرمه خط پرده گویایی چشمش نشد شرم گرد آن لب خاموش می گردد هنوز

6 لطف اندامش همان می پرورد خمیازه را سرو او پیرایه آغوش می گردد هنوز

7 گر چه از خط شد لب میگون اوپا دررکاب از شرابش سینه ها پرجوش می گردد هنوز

8 چون سبو صدخانه عقل است ازو زیروزبر گرچه از طفلی سوار دوش می گردد هنوز

9 گرچه از کیفیت حسنش اثر نگذاشت خط صائب از یاد لبش مدهوش می گردد هنوز