با هرکه روی حرف به جز یار از صائب تبریزی غزل 5791

1 با هرکه روی حرف به جز یار داشتم آیینه پیش صورت دیوار داشتم

2 همچون سرو، برگ بر من آزاده بار بود از بار اگر چه جان سبکبار داشتم

3 هموار بود وضع جهان در نظر مرا تا روی خود ز خلق به دیوار داشتم

4 منظور بود کوری اغیار بدگمان چشم عنایتی اگر از یار داشتم

5 هرگز به خواب دیده عاشق نداشته است نازی که من به دولت بیدار داشتم

6 از عیب پاک ساخت دل پاک بین مرا ورنه هزار آینه در کار داشتم

7 هر چند گوهر سخنم آبدار بود خون در جگر زناز خریدار داشتم

8 زلف شکسته داشت سری با شکستگان ورنه دل شکسته چه در کار داشتم؟

9 در زلف او نبود دلم برقرار خویش دلبستگی چو نغمه به هر تار داشتم

10 صائب به حرف تلخ مرا یاد هم نکرد امید بیش ازین به لب یار داشتم